Vjernici se bune: Vladika u Americi smjenjuje problematične sveštenike VIDEO

24.12.2025. | 09:11

Sukob parohijana Saborne crkve Svetog Save u Klivlendu, američka država Ohajo, sa vladikom Irinejem, a poslije smjene paroha, oca Dragoslava Kosića, nije prvi takav slučaj u Istočno-američkoj eparhiji Srpske pravoslavne crkve.

Naime, od svog postavljenja do današnjeg dana, vladika Irinej smijenio je nekoliko sveštenika, a svaki put bi ih pratila pobuna vjernika, prenosi Serbian Times.

Povodi su se razlikovali, od slučaja do slučaja.

Po mišljenju parohijana iz Klivlenda, vladika je smijenio oca Dragoslava iz odmazde, a nakon žalbi na njegov račun i pisama koje su oni poslali Svetom Sinodu u Beogradu.

Ovaj portal, sa sjedištem u Čikagu, podsjeća da se posljednji čin ove drame desio 5. decembra kada su članovi vladičinog novoizabranog Crkvenog odbora, obili postojeću i stavili novu bravu na parohijski dom u kome sveštenik živi sa suprugom i četvoro djece.

Ovaj događaj, kao i nekoliko prethodnih protesta vjernika ispred crkve, pratilo je veliko prisustvo policije, za koju pobunjeni parohijani pretpostavljaju da ih je pozvao novi sveštenik, Dragan Vuković, a po nalogu vladike.

Slučaj oca Stefana Zarembe

Prije oca Dragoslava, slična sudbina zadesila je još nekoliko sveštenika, od kojih je prvi bio protojerej-stavrofor Stefan Zaremba, sada već bivši paroh crkve Svetog Save u Sent Pitersburgu, Florida, koji je danas sveštenik Ruske zagranične crkve.

Otac Stefan je, inače, rođen upravo u Klivlendu, kršten je i odrastao u crkvi Svetog Save u Klivlendu, a njegov pradjed, Nikola Uzelac, bio je jedan od njenih osnivača. Četiri generacije njegove porodice sahranjene su na pravoslavnom groblju u Klivlendu.

Stefan je završio Bogoslovski fakultetu u Beogradu 1987, a rukopoložen je 1990. godine baš u crkvi Sveti Sava u Klivlendu. Uslijedilo je 27 godina službe u srpskim pravoslavnim crkvama u Nju Džerziju, Jangvudu i Midlandu (Pensilvanija), sve do dolaska Sent Peterburg, na Floridu.

A onda mu je u avgustu 2017. godine iznenada stiglo pismo od vladike Irineja u kome mu je saopšteno da se prejmešta u Džonstaun, Pensilvanija, a kao razlog navedene su „potrebe eparhije“. Dobio je mjesec dana da se sa jednog kraja Amerike preseli u drugi.

Iznenađen premještajem, otac Stefan je pismeno zatražio od vladike da mu da više vremena i naveo razloge za to: Njegova popadija Svetlana se tih dana suočavala sa ozbiljnim zdravstvenim problemom i hitnom operacijom, a njihov sin je upravo upisao fakultet i krenuo na predavanja. A posjedovali su i kuću čija je prodaja zahtijevala duže od jednog mjeseca.

Odgovor od vladike Irineja nije dobio.

“Moj suprug ga je molio da mu odloži premeštaj zbog mog stanja i svih okolnosti. Naveo je i to da mu u Džonstonu žive tri sestre, da je tamo odrastao, pa stoga misli da ne bi bilo dobro da „u svom selu bude paroh“, ali odgovora nije bilo. Čekao je nedelju dana, a onda je shvatio vladičino ćutanje kao ultimatum. I odabrao da ostane uz mene bolesnu i svoju decu. Zatražio je od vladike Irineja da mu da sveštenički otpust iz SPC. Iznenadili smo se kad je odgovor stigao samo nekoliko sati kasnije, putem mejla. Moj suprug je tada potražio drugu službu i dobio je u Ruskoj zagraničnoj crkvi, u kojoj i danas služi”, kaže Svetlana Zaremba, supruga oca Stefana.

Ona dodaje da je njihova porodica srećna što je ostala u mjestu u kome su dugo gradili budućnost, ali i tužni zato što svoju misiju nisu mogli da obavljaju u njihovoj, srpskoj crkvi:

“Mi nismo imali drugi izbor, nego da odemo iz SPC. I to kod nas i dalje izaziva bol i patnju, jer smo prinuđeni da se molimo Bogu i slušamo bogosluženja na drugom jeziku i u drugoj crkvi. Ja sam se udala za sveštenika srpske crkve, koji se školovao na Bogosloviji u generaciji sa današnjim patrijarhom Porfirijem i služio tolike godine u SPC, da bi na kraju bio praktično oteran iz nje. Volela bih samo dok sam živa da sretnem negde nekada vladiku Irineja i da ga pitam jednu stvar: Zašto”?

Slučaj oca Živojina Jakovljevića

Slučaj oca Živojina Jakovljevića, paroha Saborne crkve Svetog Save u Njujorku, poznat je još od 2019.godine, a zanimljivo je da je ovaj sveštenik, nakon što ga je vladika Irinej prvi put smijenio, dobio premještaj u isti grad kao i otac Stefan Zaremba, dakle Džonstaun u državi Pensilvaniji

Otac Živojin je takođe u jednom periodu svog života živio i služio u Klivlendu, a predavao je srpski jezik, kulturu i teologiju na Klivlendskom državnom univerzitetu. U avgustu 2016. godine, nakon Uskršnjeg požara u hramu Svetog Sava u Njujorku, imenovan je za namjesnika hrama i dobio zadatak da nadgleda rekonstrukciju crkve iz 1851. godine.

Saborna crkva Svetog Save nalazi se usred Menhetna, njegovog najljepšeg dijela, pa su zainteresovani investitori, koji su na susjednom placu planirali da grade oblakoder, morali da zatraže „vazdušna prava“ od parohije Sveti Sava.

Prava su procijenjena na iznos od 80, da bi se procjena kasnije popela na cijelih 100 miliona dolara, ali je usred pregovora vladika Irinej odlučio da smijeni Odbor koji ih je vodio, a koji su osnovali parohijani, na čelu sa ocem Živojinom, te imenuje novi i lično preuzme na sebe pregovore sa investitorima.

To je bio prvi povod za pobunu parohijana iz Njujorka. Drugi je nastao tokom rekonstrukcije…

Stručnjaci su procijenili da će ona koštati 3,5 miliona dolara. Od 2016. do 2020. troškovi su premašili osam miliona dolara sa instaliranim samo osnovnim metalnim krovom. Parohijani su protestvovali zbog rasipanja novca, ali i činjenice da je episkop Irinej za izvođača radova postavio svog australijskog prijatelja Dona Živkovića. Cijene su duplirane, a naplata je tražena bez priloženih računa za materijal i rad.

Otac Živojin, kao starješina hrama, zajedno sa svojim parohijanima, tražio je da se razjasni kud odlazi toliki novac i gdje su računi za radove?

Parohijani su stali uz svog sveštenika i vladika Irinej je bio primoran da pregovara, da bi na kraju potpisao Memorandum kojim priznaje legalno izabranu Upravu i oca Živojin kao starješinu hrama.

Pomirenju je doprinijela i činjenica da je pokojni patrijarh Irinej lično štitio oca Živojina, a parohijani su odustali od pripremljenih tužbi radi „mira u kući“.

Međutim, sljedeće 2020.godine vladika Irinej odbija da prizna rezultate izbora za novi Izvršni odbor. Razlog je, pretpostavlja se, bio taj što su ljudi iz tog Odbora podržali oca Živojina, koji je i dalje zahtijevao da mu se preda dokumentacija o troškovima obnove koja je koštala više od osam miliona dolara. Spor se završio tako što je vladika Irinej poslao ocu Živojinu obavještenje o premještaju. U već pomenuti Džonstaun, Pensilvanija.

Razlog su opet bile „potrebe službe“.

To je razgnjevilo parohijane, koji su pokrenuli peticiju na Internetu i svakodnevne proteste ispred rezidencije vladike Irineja u Nju Rošelu. Preko 30 vozila u koloni, automobilske trube, transparenti na kojima je pisalo „Spasimo SPC“, „Svi smo mi otac Živojin“ itd. Protesti su se proširili na Klivlend, gdje je otac Živojin službovao prije odlaska u Njujork.

Otac Živojin je na kraju vraćen na posao. Ali to nije dugo potrajalo…

Vladika Irinej je poslije nekoliko mjeseci po drugi put smijenio oca Živojina, a imenovao mu je i zamjenu, oca Milana Dragovića. Otac Živojin i njegovi parohijani su nastavili da se bore, a kao rezultat je uslijedila Odluka Svetog Sinoda SPC od 21. decembra 2021. kojom je parohija Svetog Save u Njujorku povjerena na duhovno staranje i upravljanje patrijarhu srpskom Porfiriju, koga je prilikom posljednjeg boravka u Njujorku na aerodromu dočekao i ugostio otac Živojin, a ne vladika Irinej, kako bi trebalo po običaju i pravilima službe.

Starješina ovog sabornog hrama još uvijek je otac Živojin Jakovljević, ali crkva Svetog Save još nije dobila finalnu upotrebnu dozvolu, tako da se bogosluženja odvijaju u smanjenom kapacitetu.

Slučaj sveštenika Rajka Kosića

Otac Rajko Kosić, koji je 20 godina služio u crkvi Svete Trojice u Pitsburgu, u septembru 2020.godine dobija ukaz o premještaju, po kome je imao rok od mjesec dana da se preseli i preuzme parohiju u Crkvi Hristova Vaskrsenja, Stubenvil, Ohajo.

U oktobru iste godine mijenja ga na mjestu paroha sveštenik Đorđe Veselinović, a podaci iz lokalnog katastra okruga Vašington pokazuju da je Veselinović kuću u Pitsburgu kupio još 27.avgusta iste godine, dakle prije nego što je otac Rajko uopšte dobio obaveštenje o premeštaju.

Logički zaključak jeste taj da je episkop Irinej očigledno mjesecima ranije znao da će smijeniti oca Rajka, za koga je već imao pripremljenu zamjenu.

A onda je otac Rajko dobio samo mjesec dana da spakuje svojih 20 godina života, proda kuću i sa porodicom preseli u drugu američku državu.

Za kraj ove priče valja spomenuti da je otac Rajko Kosić stric oca Dragoslava Kosića, smijenjenog sveštenika Saborne crkve Svetog Save u Klivlendu (Parmi)

Slučaj oca Njegoša Perkovića

Mladi sveštenik Njegoš Perković rukopoložen je tek nedavno, a oni koji ga poznaju svjedoče da je u službu stupio sa velikom energijom i ljubavlju prema Crkvi. Kao prva služba dodijeljena mu je parohija Svetog Ilije u Alikvipi (Pensilvanija), 2024. godine.

Služio je manje od jedne godine.

Prvo je u julu 2024. dobio pismo od episkopa Irineja, tačnije Eparhije istočnoameričke, u kojem je optužen za „loše ponašanje“. Pismo, međutim, nije dokumentovano argumentima ni dokazima. Nije bilo pisanih pritužbi od parohijana, niti svjedoka koji su bili spremni da svjedoče.

U vrijeme kada je dobio pismo sa optužbama, supruga oca Njegoša, protinica Sara, bila je u bolnici u Banjaluci, gdje se borila sa alergijama opasnim po život.

Organizovan je sastanak između oca Njegoša i episkopa Irineja. Činilo se da će se stvari smiriti, ali nisu. Umjesto toga, episkop je nastavio da vrši pritisak.

Članovi parohijskog odbora lojalni Irineju počeli su da ulaze u parohijski dom po svojoj volji, ne poštujući očevu privatnost, stavljajući mu do znanja da više nije poželjan, što podsjeća na aktuelnu situaciju u crkvi Svetog Save u Klivlendu.

Do kraja avgusta 2024, otac Njegoš je oslobođen dužnosti parohijskog sveštenika, opet pod famoznim razlogom: „Potrebe Crkve“.

Ubrzo poslije toga je hospitalizovan – hitno mu je operisano slijepo crijevo! Ljekari su konstatovali da je urgentna potreba za operacijom uslijedila zbog velikog stresa koji je pretrpio.

Istog mjeseca, otac Njegoš i njegova supruga saznali su da očekuju prvo dijete. I sada je trebalo da u roku od 25 dana pronađu rješenje, pošto mu vladika nije ponudio poziciju u drugoj eparhiji.

Time je prekršeno i Kanonsko crkveno pravo, jer episkop ne može smijeniti sveštenika bez dodjele druge parohije, osim u slučaju kanonskog razloga, sudskog procesa, ako postoje optužbe, a ništa od toga se nije desilo.

Otac Njegoš je ostao bez parohije, bez stana, bez prihoda i bez zdravstvenog osiguranja, a sa trudnom suprugom.

Na posljetku je zatražio od vladike Irineja dozvolu za odlazak u Kanadsku eparhiju. Dozvola je izdata po kratkom postupku, baš kao ocu Stefanu Zarembi.

Otac Njegoš dobio je od vladike kanadskog Mitrofana mjesto u crkvi Svetog Save u Edmontonu, kanadska država Alberta, gdje je rođena njihova kćerka, i u kojoj sada s uspjehom služi.