Najveće istraživanje do sada o porijeklu Srba – pobija sve nove teorije

16.05.2021. | 21:21

Rezultati do sada najvećeg istaživanja DNK analize Srba biće uskoro prestavljeni u knjizi “Genetičko porijeklo Srba stare Hercegovine”. Predsjednik Društva srpskih rodoslovaca “Poreklo”, Jovica Krtinić, ekskluzivno za Sputnjik otkriva najvažnija saznanja o etnogenezi Srba koja pobijaju nove teorije o porijeklu Srba i drugih naroda na ovim prostorima.

Istraživanje otkriva gdje su se tokom istorije Srbi kretali, odnosno, njihovo porijeklo na velikom prostoru koji na zapadu seže do Dalmacije, Like, na sjeveru do Korduna i Banije, preko Bosanske krajine, lijeve i desne obale Drine do duboko u teritoriju centralne Srbije. Na prostoru nekadašnje Stare Hercegovine testirano je više od 800 ljudi.

“Testirali smo i ljude koje smo sretali na njivama koji su nam bili naročito interesantni, gledali da uzorak bude raznovrstan, gledali da njime obuhvatimo i rodove koji su dali istorijski značajne ličnosti. Recimo, prezime Ljubibratić postoji 800 godina. Imamo testiranog Ljubibratića, ali i Čikoriće koji takođe toliko dugo postoje u dubrovačkim dokumentima”, kaže Krtinić.

Rezultati velikog istraživanja o porijeklu Srba

On za Sputnjik otkriva šta je glavni zaključak istraživanja i koje nove teorije koje stižu iz Hrvatske, ali i iz Albanije, pobija.

Naime, u Hercegovini je najveće prisustvo genetike koja je obilježje cijelog srpskog naroda. Ona se pojavljuje kod jedne trećine svih dosada testiranih Srba, a tamo doseže do 45 odsto, u pojedinim mjestima i preko 60 odsto.

“Riječ je o haplogrupi i2 koja se u prosjeku od 30 odsto nalazi kod Srba bilo da su u Negotisnkoj ili Kninskoj krajini. Pošto je ta grupa nesumnjivo povezana sa drugim Slovenima, ona je potvrda da je doseljenja zaista bilo, a danas se ono sve češće osporava. Imamo poplavu teorija koje kažu da nikakve selidbe nije bilo i da je i2 ilirska haplogurpa. Ovo je prostor na kome je nesumljivo došlo do miješanja, u 6.,7. vijeku i ranije, nas koji smo došli i starosjedilačke populacije koja je ovdje bila hiljadama godina. Došlo je do lijepog spoja slovenskih doseljenika i starosjedilaca, uz još neke primjese, jer smo na raskrsnici”, kaže Krtinić.

On dodaje da je uvijek zanimljiva i uzbudljiva činjenica da se u velikoj mjeri poklapaju geni ljudi koji stotinama godina žive stotinama kilometara udaljeni i nikada nisu čuli jedni za druge. Ispostavi se da imaju zajedničkog pretka unazad 300 godina.

Pobijena teorija o “turskoj krvi”

Istraživanje u Hercegovini pobilo je još jednu teoriju, da ima dosta “turske krvi” na našim prostorima.

“Genetički rezultati apsolutno pokazuju da takvog upliva nema, a Turci su konglomerat raznih uticaja. Ako kao reper uzmemo ono što se kroz istraživanja koja se rade u Turskoj može vidjeti, recimo u Anadoliji, takvih genetičkih tragova uopšte nema u srpskoj populaciji”.

U okviru projekta koji je počeo 2016. godine, a biće uskoro završen štampanjem knjige obavljeno je i jedno arheogenetsko istraživanje. Otkopan je stećak sa imenom kneza Nikole Draškovića Drobnjaka nedavno pronađen u Cerničkom polju.

“Tu je bilo glavno mjesto trgovine između Dubrovnika i Goražda, na sedam uzvišenja oko tog platoa bile su podignute crkve, stećak je uz jednu za koju se vjeruje da je podigla Jelena Lazarević, ćerka Kneza Lazara. Pronašli smo šest skeleta, našli smo gene iz dva obližnja plemena, Drobnjaka, izvjesno je jedan od njih knez. Drugo pleme su Banjani, i jedni i drugi pripadaju genetičkim populacijama koje su došle u postslovenskom periodu. Do danas se pleme Banjani razgranalo na 7 različitih genetika”, objašnjava Krtinić.

Analizirani i Hrvati i Bošnjaci

Na DNK analizu pristali su i pojedini Hrvati i Bošnjaci, a Krtinić kaže da njihovi rezultati neće ući u finalnu analizu, kako se ona u regionu ne bi shvatila kao “posrbljavanje”.

“Oni uglavnom dijele genetiku koja je bliska Srbima. U jednom dijelu Hercegovine, kod Hrvata koje smo testirali do 20. vijeka se zadržao običaj slavljenja slave. Za nekoliko njih znamo koju su slavu slavili, to je jasna potvrda odakle im identična genetika sa nekim srpskim rodovima. Molio sam prijatelja iz Zagreba sa kojim se šalim da mi pošalje svoj rezultat, pošto je iz zapadne Hercegovine. Kad je stigao, rekao sam mu da bi bilo dobro da nabavi ikonu Svetog Aranđela, pošto se najviše poklapa sa jednim Srbinom iz istraživanja. Nije to shvatio zlonamjerno, svjestan je da je na tom prostoru unazad stotina godina bilo i prelazaka sa jedne na drugu vjeru”.

Država Srbija još ne prepoznaje značaj

Društvo srpskih rodoslovaca “Porijeklo” u posljednjih devet godina uradilo je i ispitivanja porijekla Srba starosjedilaca na Kosovu i Metohiji, u Crnoj Gori, Vojvodini. Ima 500 članova i portal porijeklo.rs na kome bezmalo svaka srpska porodica može da nađe porijeklo svog prezimena, potkrijepljeno genetikom. Krtinić žali što država ova istraživanja nije propoznala kao važna.

“Sve radimo sa Biološkim fakultetom i drugim naučnim institucijama, muzejima, pomoću štapa i kanapa, jer nemamo projektno finansiranje. Pojedini čak misle da neko jako moćan stoji iza svega ovoga, neka strana sila, te optužbe me često pogode. Od Ministarstva za kulturu nikad nismo dobili ni dinar, konkurišemo svake godine sa više projekata. Od države smo prije par godina dobili 100 hiljada dinara, za istraživanje u Hercegovini koje sa testranjima vrijedi oko 30 hiljada evra”, kaže Krtinić.

Nas i Rusa deset miliona

On za Sputnjik otkriva i prve rezultate upravo završenih genetskih ispitivanja u Ruskoj Federaciji, koji su dokaz teorije da Ruse i Srbe povezuju zajednički geni.

“Kolega koji je na tome radio objavio je da je u velikom istraživanju otkriveno da ima 3 odsto pripadnika haplogrupe koja je najčešća kod Srba, i2 PH 908. Kad kažete 3 odsto, to je za Rusiju malo, ali prevedeno na jezik brojki, to je tri miliona Rusa. Dakle, nas i Rusa 10 miliona”, kaže u šali Krtinić i dodaje da je ovo još jedan dokaz tvrdnji da nas najčeša genetika kod Srba dovodi u direktnu vezu sa drugim slovenačkim narodima.